Restaurantrecensie Scheiwijk

 Nooit meer naar huis

Scheiwijk – voor fijnproevers, staat er op de deur. Binnen is het er inderdaad een mekka voor de lekkerbek. Bijna alles is zelfgemaakt, van vers soepje tot schepijs. We bleven maar bestellen. Wat er zo bijzonder aan deze plek is? Het is een tankstation.

En ja, dat is een vreemde eend in de Pollepel-bijt. Maar wat voor eend! Een pracht exemplaar, waar beter wordt gekookt dan in menig ‘echt’ restaurant.

Scheiwijk is het Asterixdorpje onder de benzinepompen; een klein stationnetje, dat al sinds 1928 dapper stand houdt tegen een overmacht aan grote ketens met voorgefabriekte plastieke broodjes en treurig magnetronvoer. De pompwinkel annex mini-wegrestaurant – heeft zijn eigen keuken waar nagenoeg alles zelf wordt gemaakt, en dat is uniek. Snelwegklassiekers zoals een broodje kroket of een huzarenslaatje zijn er ook. Kortom, op deze plek kun je bijtanken en met een blije buik je reis vervolgen. Alhoewel, wil je hier nog wel weg? Het aanbod is zo verrassend goed dat je bijna gaat hopen op een dikke file, zodat je hier nog even kan blijven plakken. Wij begonnen met een soepje, maar voor we het wisten hadden we een heus driegangendiner achter de kiezen.

Autobanden

Er staan een paar tafels, zodat je ook rustig de tijd kunt nemen voor je maaltijd. Het meubilair is in een stoere vintagestijl uitgevoerd, een paar krukken zijn gemaakt van oude autobanden. Wel zit je ín de pompwinkel, dus die stroom koude lucht elke keer dat de deur open gaat moet je voor lief nemen. Andere bijkomstigheid is dat je je eten moet bestellen en ophalen bij de balie.
De gepureerde soepen kun je meenemen in een drinkbeker. Wij kregen de soep in restaurantwaardige aardewerken kommetjes geserveerd. De ‘rode herfstsoep’ is een opkikker met biet, tomaat en geroosterde paprika. De pompoensoep is verrassend fris en licht van smaak, met een oosterse specerijentint. We stuiten onderin op enkele stugge draadjes – van de sereh of gember wellicht. Het lijkt ons niet zo fijn om daar al rijdend een slok van te nemen.

Knappersappig

De knappersappige bockworsten (twee per broodje, dat je zelf mag uitkiezen uit een assortiment aan versgebakken waar) komen met zelfgemaakte ketchup, zoete mosterd en berg zacht gebakken uien. De vegaburger is top: smaakvol en belegd met rode ui, verse sla en tomaat.
Erbij nemen we een couscoussalade. Die is knispervers en bevat veel groene kruiden, pompoen- en pijnboompitten, walnoot, en groenten. Om het af te leren nemen we ook nog een van de specials, een broodje met gestoomde makreel. De flinke stukken zachte vis, waarin geen graat te bekennen, is, liggen op een huisgemaakte boemboe waar de smaak vanaf spat.

Bowie

Naast het eten kun je er ook je lol op in de winkel, waar kookboeken, het fijne culinaire tijdschrift ‘Bouillon!’ en zelfs gietijzeren pannen liggen. En dan is er nog de grote voorraad jams, chutneys en sauzen. Zelfs lp’s liggen in de schappen. Bijvoorbeeld een mooie verzamelaar met het beste van David Bowie.
Als we voor de zoveelste keer huppelend van culi-geluk aan de balie verschijnen, ditmaal voor boterkoek en het zelfgemaakte schepijs (vooral de chocolade is erg goed), verzucht ik tegen de kassière: ‘We gaan nooit meer naar huis, ben ik bang.’ Het nuchtere antwoord: ‘Dat kan, we zijn altijd open.”

 

Scheiwijk voor fijnproevers
Rijksweg A27-1
4221 MZ Hoogblokland
Tel: 0183-562712
www.scheiwijk.nl
Er zit nog een Scheiwijk-vestiging op de A27: bij Eemnes, ook in zuidelijke richting.

Ook het omrijden waard:
Zo heel vaak kom je ze niet tegen, wegrestaurants waar nog met hart en ziel gekookt wordt. Maar het kan wel. Zo waren we eerder al eens bij Brasserie De Rotterdammer, een fijn wegrestaurant aan de A15. Daar eet je voor niet veel geld truckersporties uierboord, de enige echte botlekburger of zo’n lekker klassiek Stellendammertje, met uitzicht op de 3e Petroleumhaven. Rotterdamser wordt het niet. Omrijden dus, naar de Botlekweg 107, haven 4051.


BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren